Dursun Tuhtakaya, alias: TuhtaKaya, is een dromend realisme schilder. Zij schildert realistische kunst met een vleugje bewuste naïviteit. Haar schilderkunst spreekt een grote groep liefhebbers aan omdat er heel veel ruimte is om in weg te dromen. Om haar schilderijen te ‘beleven’ hoef je geen kunstkenner zijn. Elke schilderij is weer een ontdekkingsreis. De ene keer waan je je in een mensen loze wereld, de andere keer volg je juist de sporen van de mens en de keer daarop kom je je eigen gevoelens tegen. Herkenbaarheid, nostalgie en confronterende ‘waarheden’ wisselen elkaar af. De waarnemer ontkomt er echter niet aan om iedere keer wel iets roepen in de trant van: “op die plek ben ik geweest.” Soms is de helderheid van het stilleven een uitnodiging om een boswandeling te doen. Je hebt zelfs de neiging om een tak op te rapen die jouw hond kan apporteren … totdat je beseft dat je geen hond hebt!

Door in haar werken hoogstaand technisch realisme te combineren met een vleugje naïviteit maakt zij de waarnemer bewust dat haar ego niet wordt gestreeld door ‘foutloze’ afbeeldingen. Schilderijen waarin ‘beleving’ boven het ‘perfectionisme’ staat verkondigen feilloos de boodschap van TuhtaKaya’s thema’s betrekking hebbend op de ‘naakte’ eenzaamheid, ‘onvoorwaardelijke’ liefde, ‘liefdevolle’ verbondenheid, ‘oogstrelend’ schoon, ‘nostalgische’ sfeer en ‘herkenbare’ gevoelens,

Zij behoort tot de realisten onder de schilders omdat haar afbeeldingen altijd herkenbare voorstellingen zijn. Met name het kleurenspel, lichtval en schaduw zijn herkenbaar TuhtaKaya. Haar favoriete onderwerpen zijn: landschappen (van zoete parken tot kapotgeslagen klippen), water (beek, rivier, meer en zee met haar bewoners), dieren met een grote voorkeur naar vogels die voor haar de vrijheid symboliseren.

Zij schildert snel en gemakkelijk en werkt delen van een voorstelling uit waarbij de afgebeelde personen, dieren en landschappen herkenbaar zijn door natuurlijke poses. Zij heeft een voorkeur voor de kleuren groen, blauw, oker en terra. Met deze kleuren weet zij een sfeer van insluiting te creëren. Zij weet onderdelen van haar landschapscomposities een grote portie mystiek te geven door het zicht te beperken middels nevel, lichtspel, zonstralen of onrustige maar onduidelijk waarneembare energiebewegingen.

TuhtaKaya is een autodidact. Door oneindig veel schilders aan het werk zien op You Tube, door ‘trial and error’, door dag en nacht de discipline opbrengen om te schilderen en door gezegend zijn met een gave … heeft zij zichzelf kunnen ontplooien tot een kunstenaar. Ook al ziet zij zichzelf veel meer als een liefhebber!